به نقل از «ایران اکونومیست»

مرگ چه شکلی است؟

تاریخ انتشار: ۷ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۸۷۰۲۹۲

مرگ، بزرگترین چالشی است که انسان همواره با آن دست و پنجه نرم می‌کند. موضوعی دردناک و دراماتیک که سوژه جذابی برای هنرمندان تجسمی شده است.

به گزارش ایران اکونومیست، الجزیره در گزارشی درباره نمایش چهره مرگ در نقاشی‌ها و نگاه هنرمندان به مرگ، چنین نوشته است: از ابتدای تاریخ، موضوع مرگ که همواره بزرگترین چالش انسان ها بوده، مورد توجه هنرمندان تجسمی قرار داشته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در «کتاب مردگان» فراعنه چندین نقاشی درباره مرگ و نحوه بدرقه مردگان به دنیای دیگر آمده است.

کتاب مردگان نامی جدید برای متونی کهن است که در آیین خاک‌سپاری مصریان مورد استفاده قرار می‌گرفت.

برای نخستین بار در دوران پادشاهی نوین مصر (حدود ۱۵۰ پیش از میلاد) از این متون استفاده شد و تا ۵۰ پیش از میلاد هم ادامه داشت. با توجه به این که مصریان باستان به زندگی پس از مرگ باور داشتند، نسخ مصوری از دست‌نوشته‌ها را، همراه با سایر وسایل مورد مصرف روزانه در کنار فرد درگذشته به خاک می‌سپردند تا راحت تر به زندگی پسین بروند.

در دست نوشته‌ای از این کتاب درباره مرگ اینطور نوشته شده: مرگ تنها پلی برای عبور روح است. مرده بر روی ترازویی قرار می‌گیرد تا میزانِ خوبی و بدی‌هایش سنجیده شود. اگر خوبی‌هایش سنگینی کنند جاودانه می‌شود اما اگر بدی‌هایش سنگینی کنند، به سمت خدای افسانه‌ای آموت پرتاب خواهد شد و این پایانی برای ارواح شیطانی است.

یکی از تصاویر کتاب مردگان

در دوران جدید اما تصور انسان از مرگ متفاوت است. انسان مدرن مرگ دسته جمعی بر اثر بیماری‌ها، جنگ، گرسنگی و قحطی را بارها به چشم دیده است. برای مثال در تابلو «بستر مرگ» اثر ادوارد مونک ـ نقاش نروژی ـ که در اواخر قرن ۱۹ ترسیم شده، تصویری متفاوت از مرگ فردی را می‌بینیم که به سل دچار شده است.

اثر ادوارد مونک 

از نیمه دوم قرن نوزدهم، مواجهه انسان مدرن با جنگ‌ها، قحطی‌ها و همه گیری‌ها، باعث شد تا نگاه انسان به موضوعات اساسی زندگی تغییر کند. این باعث شد تا به گونه ای متفاوت احساساتش به موضوعات را تعبیر و تجسم کند. در قرن‌های گذشته توجه انسان بیشتر به موضوعات معنوی و رمانتیک بود اما در دوران مدرن توجه به مشکلات اجتماعی انسان بیشتر شد. بدین ترتیب مکاتب و تابلوهایی پدیدی آمد که دنبال یافتن معنا و آرامش در ماشین مرگ بودند که روزانه جان هزاران انسان را می‌گرفت. و این همان اتفاقی است که در تابلو مونک هم رخ داده است.

مونک خودش درباره مرگ گفته است: «بیماری، جنون و مرگ فرشتگان سیاهی هستند که از زمان نوزادی در کنار من بودند و همواره در طول زندگی ام رهایم نکردند.»

مادر مونک وقتی او کودک بود بر اثر ابتلاء به سل درگذشت. علاوه بر این خانواده او میراثی از اختلالات روانی داشتند. خود او گفته است در شب تولد سیزده سالگی ‌اش در تخت خوابش دراز کشیده بود در حالی که از دهانش خون می‌آمد و تب بدنش را می‌سوزاند. او در آن لحظه بسیار ترسیده بود و صدایی از درونش به او می گفت که در این لحظه خواهد مرد و خالقش را ملاقات خواهد کرد.

در تابلو «در بستر مرگ» ادوارد مونک، چهره‌هایی شبیه به ارواح را می‌بینیم که برخی از آن‌ها دهان ندارند و برخی چشمانشان بسته است. از متوفی چیز زیادی معلوم نیست جز پوششی که بر رویش قرار داده شده. رنگ های قرمز و سیاه بر نقاشی حاکم هستند که حس غریب و وهمناک اثر را بیشتر می کند.

الیزابت کوبلر راس ـ روانشناس آمریکایی ـ در کتاب خود با عنوان «مرگ آخرین مرحله رشد» درباره مرگ می‌نویسد: ما در جامعه ای زندگی می‌کنیم که با وجود اجتناب ناپذیر بودن مرگ، مردم از مرگ می‌ترسند و انکارش می‌کنند. در حالی‌که اگر با محدودیت وجودی خود کنار بیاییم، می‌توانیم معنای حقیقی زندگی را بیابیم.

الجزیره در پایان درباره تاثیر هنر بر مرگ آورده است: مرگ میان نژادها و ملیت‌های گونان تفاوتی قائل نمی شود و سرنوشت محتوم هر انسانی است اما بسیاری هنر را موجب آرامش و تسلی برای این درد لاعلاج یافته‌اند. راهی که به وسیله آن می‌توان یاد مردگان را زنده نگاه داشت. هنر،  شفادهنده ای است که مسائل فلسفی و سوالات وجودی بشر را بیان کرده و شرح می‌دهد.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: نقاشی‌هایی درباره مرگ ، ادوارد مونک

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: ادوارد مونک ادوارد مونک درباره مرگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۸۷۰۲۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

صنعت نشر هند برای تولید کتاب‌های صوتی با هوش مصنوعی آماده می‌شود

 هندوستان در این دوره از نمایشگاه به عنوان مهمان ویژه قرار است صنعت نشر خود را به ایرانیان معرفی کند. جریان نشر در هندوستان به دلیل وجود زبان‌های بومی گوناگون از تنوع خاصی برخوردار است. هندوستان به دلیل پیشینه تاریخی و همچنین روابط فرهنگی‌اش با ایران محتوای بسیاری برای ارائه به ایرانیان دارد. اما این صنعت اکنون در حوزه تکنولوژی نیز در حال آزمودن ایده‌هایی است که می‌تواند برای ایرانیان کارآیی داشته باشد. متنی که در ادامه می‌خوانید، با ترجمه و تالیف مارال توکلی یکی از این ایده‌ها را معرفی می‌کند:

صنعت نشر هند امکانات تولید کتاب‌های صوتی هوش مصنوعی را بررسی می‌کند، ناشران آماده حضور در این عرصه هستند، اما صداپیشگان و خوانندگان تردید دارند.

مدیسون مردی را توصیف می‌کند که به یک منظره زیبا نگاه می‌کند. صدای آهسته و بافت‌دار مدیسون هنگام توصیف آن منظره دلفریب بالا و پایین می‌شود. او کمی مکث می‌کند تا کمی تعلیق ایجاد شود، سپس وارد نقطه اوج می‌شود.

مدیسون یک انسان نیست، بلکه یک «راوی دیجیتال» است که Apple Books به‌طور خاص برای ژانرهای داستانی و عاشقانه ایجاد کرده است. برخی دیگر از راویان دیجیتالی موجود در این فهرست عبارتند از «جکسون» معمولی و دوستانه، «هلنا» سخت و ترسناک و «میچل» خشک اما استادانه.
اپل بوکز در وب‌سایتش، راوی‌های دیجیتالی خود را به عنوان راهی برای کمک به نویسندگان مستقل و نویسندگانی که آثارشان توسط ناشران کوچک‌تر منتشر شده، پیشنهاد می‌کند، چرا که با موانعی مانند سردرگمی فنی و هزینه‌های بالا مواجه نمی‌شوند. 

وقتی این خبر در جامعه صداپیشگی پخش شد، واکنش‌های منفی بسیاری را برانگیخت، حتی زمانی که اپل بوکز به خوانندگان اطمینان داد که «به رشد فهرست کتاب‌های صوتی با روایت انسان ادامه خواهد داد.»

به نظر می‌رسد «راوی هوش مصنوعی» موضوعی مرتبط با ایالات متحده آمریکا یا اروپا محور به‌نظر برسد، اما کتاب‌های دیجیتال یا روایت شده با هوش مصنوعی ممکن است از لپ‌تاپ‌ها و تلفن‌های هوشمند هندی‌ها دور نباشند.

آنانت پادمانابهان؛ مدیرعامل «هارپر کالینز» هند، گفته است که آنها درحال حاضر درحال «نمونه‌گیری» از راویان هوش مصنوعی برای کتاب‌های صوتی هستند، اما هنوز صدایی که دوست داشته باشند پیدا نکرده‌اند. او معتقد است که هوش مصنوعی می‌تواند به تولید کتاب‌های صوتی بیشتر و صرفه‌جویی در زمان کمک کند.

پادمانابهان گفت: «می‌توانم به شما بگویم، شما تفاوت خوانش توسط هوش مصنوعی و انسان را نمی‌دانید.» «این جایی است که به آن می‌رسد تا زمانی به شما بگویم که این توسط هوش مصنوعی روایت شده است» (یا) «این روایت انسان است»، فکر نمی‌کنم متوجه شوید. در روایت‌های غیرداستانی و جاهای دیگر، فکر نمی‌کنم مهم باشد. فکر می‌کنم در داستان‌ها مهم است که روایت کجا مکث می‌کند، جایی که راوی چیزهای بیشتری را به ارمغان می‌آورد.»

وی افزود که راوی‌های هوش مصنوعی انتشار سریع‌تر کتاب‌های ترجمه شده را نیز امکان‌پذیر می‌کنند.

نویسندگان چه فکری می‌کنند؟

خوانندگان و نویسندگان نگران پیامدهای اجتماعی جریان اصلی کتاب‌های روایت شده توسط هوش مصنوعی هستند و صداپیشگان فرصت‌های شغلی را از دست می‌دهند. متخصصان همچنین می‌ترسند که کتاب‌های صوتی که قبلا توسط آنها روایت شده است، بدون رضایت آنها برای آموزش ابزارهای هوش مصنوعی که می‌تواند جایگزین آنها شود، استفاده شود.

با درنظر گرفتن این موضوع، آیا خوانندگان و نویسندگان هندی از کتاب‌های روایت شده توسط هوش مصنوعی حمایت می‌کنند؟

میمی موندال، نویسنده هندی داستان‌های علمی تخیلی و فانتزی، گفت که از مفهوم کتاب‌های روایت شده با هوش مصنوعی و شکل آینده علمی-تخیلی اطراف او «بسیار هیجان زده» است. با این حال، او اعتراف کرد که اگر جایگزین انسانی وجود داشته باشد، چنین کتاب‌هایی را توصیه یا خریداری نمی‌کند.

ازنظر فنی این تقصیر هوش مصنوعی نیست. فقط این است که ما آن را به چنین دنیای نابرابری می‌آوریم و آن را به وسیله دیگری برای ظلم تبدیل می‌کنیم. 

رش سوزان، نویسنده و ویراستار، که کتاب‌ها را در وبلاگ The Book Satchel مرور می‌کند، گفت که به کتاب‌های صوتی زیادی گوش می‌دهد، اما راوی‌های هوش مصنوعی/دیجیتال را «رباتیک و بی جان» می‌داند. او همچنین گفت که با بازبینی کتاب‌هایی که توسط راوی‌های دیجیتال خوانده می‌شود، موافقت نمی‌کند. 

خانم سوزان در بیانه‌ای ایمیلی گفت: «من راوی دیجیتالی را به اندازه کافی خوب نمی‌دانم که با صداپیشگانی که می‌توانند جزئیات احساسات را از طریق آهنگ و سبک خواندن خود برانگیزند رقابت کنند. بنابراین، نظر کلی من درمورد کتاب تغییر می‌کند. امیدوارم روی این تمرکز کنیم که فناوری جدید چگونه می‌تواند به ما در انجام سریع‌تر و آسان‌تر کمک کند، و به دنبال راه‌هایی نباشیم که در آن کار انسان کم ارزش شده و قابل تعویض باشد.»

از منظر یک منتقد، خانم سوزان نگران بود که راوی دیجیتال عاملی است که می‌تواند بر موفقیت یا عدم موفقیت یک کتاب تأثیر بگذارد.

او هشدار داد: «یک کتاب خوب می‌تواند به یک کتاب صوتی متوسط در دست یک راوی بد تبدیل شود.»

خانم موندال همچنین به طنز جایگزینی هوش مصنوعی با نیروی انسانی اشاره کرد و گفت که حتی با ارزان‌تر شدن فرآیندهای تولید و ارزان شدن کتاب‌ها، مردم شغل خود را از دست می‌دهند.

وی اشاره کرد: «من می‌توانم ببینم مطبوعات کوچک و نویسندگان به حاشیه رانده شده چگونه می‌توانند از نیروی کار هوش مصنوعی سود ببرند، و من از آنها به خاطر استفاده از این فرصت کینه‌ای ندارم. ما نباید انتظار داشته باشیم که عدالت اجتماعی بر دوش ضعیف‌ترین اعضای جامعه ما بیاید. این نویسندگانی مانند من هستند که می‌توانند درمورد این موضوع موضع بگیرند و حرفه خود را از دست ندهند.»